8 ژانویه 2024- یک مطالعه همگروهی گذشته نگر تک مرکزی که در مجله دسترسی آزاد کالج آمریکایی پزشکان اورژانس منتشر شده است، ارتباط قند خون پیش بالینی با میزان بستری شدن در بیمارستان و مرگ و میر در بیمارستان را روشن کرد.

محققان نشان دادند که افزایش قند خون پیش بیمارستانی (PBG) مساوی یا بیشتر از 140 میلی گرم در دسی لیتر با خطر مرگ و میر بالاتر، اقامت طولانی تر و خطر بالاتر بستری شدن در بیمارستان مرتبط است. بنابراین ممکن است در نظر گرفتن آن در امتیازات ارزیابی ریسک مفید باشد.

بیماری های بحرانی اغلب با افزایش قند خون همراه هستند که با افزایش مرگ و میر و عوارض مرتبط می باشد. سطح قند خون پیش بیمارستانی ممکن است ابزاری ساده و مفید برای ارزیابی خطر در پزشکی اورژانس باشد. دکتر Simon Kloock و همکارانش از بخش داخلی، غدد و دیابت در دانشگاه و بیمارستان دانشگاه Würzburgدر آلمان، به تجزیه و تحلیل ارتباط اندازه‌گیری‌های قند خون پیش بیمارستانی با نرخ بستری شدن و مرگ‌ ومیر در بیمارستان پرداختند.

برای این منظور، محققان سوابق 970 بیمار بستری شده توسط یک پزشک اورژانس را در یک بیمارستان دانشگاهی تجزیه و تحلیل کردند. مقایسه ای بین بیمارانی با PBG بیشتر یا مساوی با 140 میلی گرم در دسی لیتر ( گروه G1، 394 نفر، برابر با 7.8 میلی مول در لیتر) و بیمارانی با PBG کمتر از 140میلی گرم در دسی لیتر( گروه G2، 576 نفر)انجام شد. از مدل های رگرسیون لجستیک چند متغیره برای تصحیح موارد دیابت تشخیص داده شده ی قبلی، سن و جنس استفاده شد. پانصد و سی و چهار بیمار (55%) در بیمارستان بستری شدند.

یافته های این مطالعه به شرح زیر است:

· در مقایسه با بیماران دارای قند خون نرمال، احتمال بستری در بیمارستان و مرگ در بیمارستان برای بیمارانی که دچار هایپرگلایسمی بودند به ترتیب با نسبت شانس تعدیل شده(OR) 1.48 و 1.84 بیشتر بود، همچنین احتمال بستری شدن آنها در بخش مراقبت های ویژه(ICU)  با نسبت شانس تعدیل شده ی 1.74، بیشتر بود.

· میانگین مدت اقامت بیماران مبتلا به هایپرگلایسمی بستری در بیمارستان 6.0 روز بود، در مقایسه میانگین مدت اقامت بیماران گروه دارای قند خون طبیعی 3.0 روز بود.

· در تجزیه و تحلیل زیرگروهی از موارد بدون دیابت شناخته شده، احتمال بستری در بیمارستان و بستری در بخش مراقبت های میانی[1] و یا بخش مراقبت های ویژه (ICU) برای بیمارانی با PBG بیشتر یا مساوی 140 میلی گرم در دسی لیتر، در مقایسه بابیمارانی با قند خون طبیعی، به ترتیب بانسبت شانس های تعدیل شده 1.49 و 1.80، بیشتر بود.

محققان نوشتند: «آزمایش قند خون در نقطه ی مراقبت پیش بیمارستانی (POCT) ممکن است نشان دهنده هایپرگلایسمی ناشی از استرس باشد و ارتباطی را با نرخ پذیرش بیمار در بیمارستان و نرخ مرگ و میر در بیمارستان نشان می دهد. بنابراین، ممکن است به ارزیابی خطر یک بیمار کمک کند.

آنها نتیجه گیری کردند: «از آنجایی که افزایش قند خون پیش بیمارستانی ممکن است با بیماری‌های خاصی بیشتر مرتبط‌ باشد، به مطالعات بیشتر برای شناسایی تشخیص‌های خاص که ارتباط زیادی با افزایش PBG دارند، نیاز است و افزودن PBG بالا، به فهرست موارد ارزیابی خطر ممکن است به سیستم های امتیازدهی آینده کمک کند.

منبع:

https://medicaldialogues.in/medicine/news/elevated-preclinical-blood-glucose-may-increase-hospitalization-and-associated-mortality-risk-of-patients-122696